Gelijk bij aankomst in Thailand had ik mij telefonisch aangemeld bij een
Muay Thai school. Mijn keuze viel op een school in een buitenwijk van Bangkok, aangezien deze school zich niet alleen focust op de vechtsport maar ook de tradities van het Muay Thai.
Diezelfde dag werd ik gebeld door een Nederlandse meid op mijn lokale nummer. “Hi je spreekt met Bo”. In eerste instantie dacht ik in de maling genomen te worden, aangezien ik mezelf op reis vaak voorstel als Bo. Tja Bouke is nou niet bepaald een internationaal gangbare naam.
Al snel werd het duidelijk dat deze Bo al een tijdje in deMuay Thai school traint. Ze was het enige meisje daar en was duidelijk enthousiast dat er een tweede vrouwelijke kaaskop zich had aangemeld.
Foto: Master Moa & “Master” Sam
Onze eerste ontmoeting was bij een shoppingmall in Bangkok.
Er kwam een kleine spierbundel naar me toe gelopen.
Ze droeg een korte sportieve broek, een zwart hemdje en een petje met ananassen erop afgebeeld. Haar armen en benen vertoonden een indrukwekkende verzameling tattoos. En ze had een big smile op haar gezicht. We gaven elkaar bij de eerste ontmoeting een knuffel en daarmee was de toon gelijk gezet.
Wij hebben een paar dagen intensief met elkaar doorgebracht. Samen trainen, heerlijk eten, chillen en gezellig kletsen. Meer dan dat kan je eigelijk ook niet doen met vier uur per dag trainen. Helaas moest Bo vrij snel na mijn aankomst in de Muay Thai school terug naar Nederland voor haar studie.
Voor Bo’s vertrek heb ik haar nog wel in volle actie gezien, tijdens haar examen. En ondanks een knieblessure ging het examen haar ontzettend goed af. De trainers hadden duidelijk respect voor Bo, ze traint hard en laat zich niet snel stoppen. Sommige medeleerlingen die op hetzelfde niveau trainden waren zelfs een beetje bang voor haar. Terecht als je het mij vraagt, ik zou hem ook schijten als ik met haar moest sparren.
Bo is duidelijk een tough cookie, maar tegelijkertijd ook een gevoelig mens.
Haar droom voor de toekomst is mentale steun te bieden aan ‘probleemjongeren’ met de hulp van Muay Thai. Volgens haar heeft deze vechtsport haar door moeilijke tijden gesleept en ze wilt niets liever dan deze ervaring delen.
Foto: Observerende masters tijdens Bo’s examen
Wat mij voornamelijk opviel aan Bo was dat ze mensen accepteerde zoals ze zijn. Dit was duidelijk terug te zien in de relaties die ze met de mensen binnen, en rondom, de school had opgebouwd.
Met haar open karakter en ambities zou ze zo de tweede Lucia Rijker kunnen worden, in een nieuw seizoen van ‘Dream School’.
Als je dit programma nog niet kent, is het zeker een aanrader.
Gelukkig heeft Bo de keuze gemaakt om binnen enkele maanden terug te keren naar de Muay Thai school om haar training voort te zetten. Een wijze keuze. Hier is duidelijk haar plekje. Ik geloof dan ook dat ze veel kan bereiken als vechter en uiteindelijk als meester in de Muay Thai vechtsport.
Voor een kleine day-to-day update volg mij op: https://www.polarsteps.com/SimbaKubwa