Wat is ThaBarwa
Het duurde enkele dagen voordat ik een beetje begreep wat “ThaBarwa” nou eigenlijk precies inhield. Persoonlijk verwachtte ik een soort opvangtehuis, maar ik arriveerde echter bij een volledig dorp waar maar liefst 3000 mensen woonden.
De mensen die in deze bijzondere communiteit leven zijn onder anderen mensen met een ziekte, een lichamelijke of mentale beperking, ouderen die niet meer in staat zijn om voor zichzelf te zorgen en arme gezinnen. Kortom de homeless en helpless. Van oorsprong is ThaBarwa een klooster, dus er wonen ook een paar honderd monniken en nonnen.
ThaBarwa voorziet al deze mensen in de basis behoeften, namelijk eten, drinken en een dak boven hun hoofd. Iedereen is welkom in ThaBarwa! En iedereen is gelijk, discriminatie is niet toegestaan.
De overige vijf regels zijn gelijk aan de boeddhistische regels, namelijk onthouden van doden (dit telt voor elk leven wezen, dus ook bijvoorbeeld muggen), stelen, seksueel wangedrag, liegen en intoxicatie.
Meditatie
De main vision en focus in ThaBarwa is meditatie.
“Here most of the people are not healthy, not young, not rich, but most of the minds here are healthy and clean, with less attachments than people in the society. This is the place of healthy and wealthy minds.”
Het moment dat je deelneemt aan ThaBarwa leer je mediteren. Volgens de hoofd monnik kan je niet een andere helpen als je niet eerst jezelf helpt. Iedereen in ThaBarwa mediteert, of leert mediteren, onder begeleiding van een monnik of non.
Helpen
ThaBarwa overleeft volledig van donaties. Dit kan in de vorm van geld, eten, middelen of vrijwilligers werk. Voor de kleine internationale club die op ThaBarwa rondloopt is er een keuze uit verschillende activiteiten waar je aan mag deelnemen. Je kunt onder andere kiezen uit: fysio, knutselen met de kinderen of patiënten, Engelse les geven aan de kleintjes of tieners, patiënten wassen, met patiënten wandelen etc.
Alles mag, niets moet! Je kan je ThaBarwa ervaring zo luchtig of intens maken als je zelf wilt.
Alms
Eén van mijn favoriete activiteit was de Alms. Dit is het ochtend ritueel dat de monniken en nonnen elke dag doen. Ze lopen dan in een groepje achter elkaar, op blote voetjes, om het eten, gedoneerd door de bevolking, aan te nemen. De ThaBarwa monniken en nonnen hebben heel wat mondjes te voeren, dus alle hulp is welkom. De één na laatste dag van mijn verblijf ben ik met een groepje monniken mee gegaan, naar een mooie wijk in Yangon voor de Alms. Mijn positie was naast de monnik die voorop liep. Met een zilveren kom moest ik het gedoneerde geld verzamelen. De monniken waren erg serieus, maar konden een grinnik niet onderdrukken als ik met mijn blote voetjes moeilijk over de kleine steentjes liep. Op de terugweg werden de lekkerste dingetjes gretig verdeeld in de bus. De monnik vonden het leuk om ook mij te verwennen met snoepjes, koekjes en fruit.
Patient care
Voor mij was de meest heftige activiteit ‘patient care’. Letterlijk (dagelijks) helpen met het verzorgen van doorligplekken, wonden, schurft en andere ongemakkelijkheden. Wij deden de ‘patient care’ met een klein groepje waarvan de meesten, in tegenstelling tot mezelf, een medische achtergrond hadden.
Al waren sommige patiënten er echt slecht aan toe. Toch wenden deze enigszins heftige vertoningen vreemd genoeg snel. De medische hulpmiddelen en mogelijkheden waren beperkt en de leefsituatie is erg basic. Maar de realiteit is dat deze mensen zonder ThaBarwa aan hun lot overgelaten zouden zijn en er niemand naar ze om zal kijken.
De belangrijkste taak die je uiteindelijk op je neemt in ThaBarwa is mensen een beetje menselijkheid geven.
Voor een kleine day-to-day update volg mij op: https://www.polarsteps.com/SimbaKubwa